2.12.04

به نام خداوند عشق
بيشتر مردم زندکی را پيکارمی انگارند.امازندگی پيکارنيست بازی است.
آنچه آدمی بکاردهمان رادروخواهدکرد.يعنی هرچه بدهد بازخواهد گرفت.
اگرنفرت بورزدنفرت به او باز خواهد آمد واگرعشق بورزدعشق خواهد
ستاند.
برای کسی که رضامندی مردم را می طلبدبرزمين سلامتی هست.
دربرابرشريرمقاومت نکنيد.مغلوب بدی نشويد.بدی رابه نيکويی مغلوب سازيد.
انسان هميشه بايدآن چيزی را بطلبدکه حق الهی اوست {يعنی درست طلبيدن}
هرانسانی با تشرف به آيين عشق به اين سياره پا می نهد.عشق راستين هز خويشتن
فارغ است وازهرچه ترس رها.بدون هيچ چشمداشتی يااندکی توقع خودرابر محبوب
شادمانيش در بخشيدن است نه ستاندن.
نه هيچ انسانی دوست توست ونه دشمن تو بلکه هر انسان معلم توست.
بادلی سرشارازاشتياق الهی برای آنچه که دهرم برکت مي طلبم وباشگفتی به
فزونی آن می نگرم .
در اين کتاب ياد می گيريم با ديدی روشن بمانند اينکه قطب نما همراه داريم بدرستی می دانيم که به کجامی رويم و چه می خواهيم .
نازنينم نازنينم خنده ات از ته دل گريه ات از سر شوق
نبود هيچ غروبت غمناک