30.12.04

مادر

باران
سرودِ باران
باراني از سرود
مترنّّم از بلنداي آسمان
تن شسته اي در سلسبيل
معناي سبزينه گي خاك
جاريِ اشك
غلطان , بر آبشارِ زمان
تشنه اي مشربه ي تشنگان
نگاهي گرمتر ازخورشيد
آغوشي ساحتِ ابرهاي سخاوت
دست هائي گشاده چونان
نيلوفراني ملتمس ِنور
دل , كجاوه اي ازبلور
روان تا ناكجا آباد خاستن ها
بر سنگلاخِ باديه
بي انتظارِ نوش خندي
تا آستانه ي طلوع
..................
چشمي بيدار در اعماقِ خاك !
(عباسعلي اكبري)

و با تشکر از جناب آقای مهندس رضايی